We zouden vandaag verder gaan met het Hebreeën-leesproject,
maar hoe dichterbij deze zondag kwam,
hoe meer ik dacht: we moeten het over corona hebben.
Hebreeën kan wel een weekje wachten.
Vooral na de pittige maatregelen die het kabinet donderdag bekend maakte,
dacht ik: dit is een unieke situatie,
en daar moeten we als christenen wat mee.
Dat de overheid kerken met meer dan 100 kerkgangers verzoekt
hun kerkdiensten een hele maand te schrappen,
is voor zover ik weet nog nooit eerder voorgekomen.
Heeft het ook eens voordeel om christen buiten de biblebelt te zijn…
Nog nooit zijn zulke drastische maatregelen genomen
om de verspreiding van een virus te voorkomen.
Dat bedoel ik niet als kritiek op die maatregelen,
maar wel om duidelijk te maken dat dit bijzondere tijden zijn.
We worden overspoeld met het laatste nieuws over corona.
Wie wil kan elk uur weer nieuwe informatie tot zich nemen.
Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je inmiddels corona-moe bent,
en snakt naar een kerkdienst waar dat hele c-woord niet valt…
Ik in ieder geval wel,
maar het is inmiddels zo groot, dat het niet meer te negeren valt.
Het nu niet over corona hebben,
voelt voor mij als m’n kop in het zand steken.
Het virus treft ook de Zaanstreek:
het coronavirus zelf slaat hier nog niet om zich heen,
maar de Zaanse samenleving wordt al wel platgelegd.
Maar wat moet je daar als christen nu mee?
Ik wil het vandaag met jullie niet hebben
over de feitjes en het laatste nieuws,
maar over hoe je als christen in die coronacrisis staat.
Ik zei al: ik heb op het laatste moment besloten
het roer voor deze preek om te gooien.
Deze preek is daarom anders dan jullie van mij gewend zijn:
we duiken vandaag niet in 1 bijbelgedeelte,
maar ik geef een aantal overwegingen
over christen-zijn en corona, waarbij uiteraard de bijbel opengaat.
De eerste overweging is deze: zie corona in perspectief.
Nederland is in rep en roer,
het lijkt wel alsof corona het enige is wat op deze wereld gebeurt.
Het gaat nergens anders meer over.
Maar er gebeuren echt nog wel andere dingen!
Zo zitten in Griekenland tienduizenden vluchtelingen
al jarenlang in een soort quarantaine.
En deze quarantaine is lang niet zo comfortabel als thuisquarantaine.
In de vluchtelingenkampen is het smerig en onveilig.
Als die vluchtelingen nog geen trauma’s hebben opgelopen tijdens hun vlucht
en de verschrikkingen van de oorlog die tot die vlucht deden besluiten,
dan lopen ze het nu wel op in de uitzichtloosheid van deze kampen.
De impact van deze gevangenschap op hun leven
is vele malen groter dan de impact van corona op ons leven.
Maar corona komt voor ons dichterbij.
Dat wringt: we steken geen poot uit naar die vluchtelingen,
we doen gewoon alsof het probleem niet bestaat,
maar nu corona eraan komt,
zijn we opeens wel bereid maatregelen te treffen.
Dat zeg ik niet om corona te bagatelliseren,
vooral uit China en Italië komen echt heftige verhalen,
dus er is alle reden om corona niet maar gewoon te laten gebeuren,
maar het laat volgens mij wel zien wat een egoïsten we zijn:
voor het leed van die vluchtelingen sluiten we gewoon onze ogen,
maar nu we zelf worden bedreigd, nemen we het opeens bloedserieus.
Dat wringt.
Dan overweging 2: corona schudt wakker.
Sommigen zien in corona Gods straf voor een losgeslagen wereld – ik niet.
Wees voorzichtig met zulke grote conclusies,
alsof jij in Gods agenda kunt kijken.
Anderen verbinden corona aan de zogeheten ‘tekenen der tijden’,
over de dingen die gebeuren voordat Jezus terugkomt.
Laten we daar de bijbel eens bij openslaan: Marcus 13:7-8 en 32-33.
Daar belanden in een behoorlijk grimmige wereld.
Voor Jezus terugkeert naar de aarde,
gebeuren de meest verschrikkelijke dingen.
Het is niet zo gek om ook grote ziekte-uitbraken daaraan te verbinden.
Alleen: Jezus bedoelt niet dat je aan dingen als ziekte, oorlog en vervolging
kunt zien hoe lang het nog duurt voordat hij terugkomt.
Nee: niemand weet dat moment, zelfs Jezus niet.
Trouwens, er zijn wel eens gevaarlijkere ziekten op de mensheid losgegaan.
100 Jaar geleden heerste de Spaanse griep –
daarbij vielen 50 miljoen slachtoffers.
Het lijkt er niet bepaald op dat corona dat gaat halen.
Of neem de zwarte dood:
in het jaar 1346 stierf een derde van alle Europeanen aan de zwarte dood.
Toch kwam Jezus niet kort daarna terug.
Naar het nieuws kijken, en dan denken:
‘dit is toch wel zo erg, nu moet Jezus wel snel terugkomen’,
zo heeft Jezus het nooit bedoeld.
Wat Jezus bedoelde:
‘als ik straks terug ben gegaan naar mijn Vader in de hemel,
dan kun je je wel eens gaan afvragen of ik er nog wel ben.
Want het is niet zo dat nu opeens alles goed wordt.
Jullie zullen oorlogen meemaken, ziekte, de dood.
Maar laat het je niet van de wijs brengen:
ik héb alle macht en ik kóm terug.
Dus wees waakzaam.’
Dat kan corona doen: ons wakker schudden.
Het gewone leventje dat zijn gangetje wel gaat,
de samenleving waar ieder zijn ding doet: het ligt even stil.
Opeens worden vragen op je afgevuurd die je nooit stelde.
Dat is een soort wake-up-call:
waar gaat jouw leven eigenlijk om?
Wat is de plek van God in jouw leven?
Waar sta jij?
Als Jezus wél terugkomt, ben jij daar dan klaar voor?
Dan overweging 3: corona leert afhankelijkheid.
Wij geloven graag dat wij wel alles kunnen,
dat we voor elk probleem een oplossing kunnen bedenken.
De gezondheidszorg heeft de laatste 100 jaar natuurlijk enorme stappen gezet,
waardoor we veel minder bedreigd worden door ziekte.
Dat is een zegen, maar de valkuil daarbij
is dat we gaan denken dat we het leven zelf in de hand hebben.
Dat we de dood kunnen uitstellen, en misschien zelfs kunnen afschaffen.
Corona drukt ons maar weer met de neus op de feiten: dat kunnen we niet.
Ook daarbij lezen we uit de bijbel: Jakobus 4:13-17.
Worden we daar even goed op onze plek gezet…
‘U bent maar damp, die heel even verschijn en dan al verdwijnt.’
Zoveel stellen wij nu ook weer niet voor.
Als wij denken dat wij het leven in de hand hebben,
er geen rekening mee houden dat je altijd iets kan overkomen,
dan bedrieg je jezelf.
Ons leven is en blijft kwetsbaar,
is en blijft volledig afhankelijk van God.
Wij kunnen ziekte en dood niet uitdrijven,
zelfs niet met al die maatregelen die nu tegen corona getroffen zijn.
Corona zet ons op onze plek:
wij weten niet hoe ons leven er morgen uitziet.
Dus laten we daar dan ook maar geen hoge toon over aanslaan.
Corona leert ons dat we afhankelijk zijn van God,
dat niet wij, maar hij de controle heeft.
Het leert ons: ‘als de Heer het wil’.
Dan overweging 4: corona zet stil.
Normaal zijn onze agenda’s boordevol:
uit je werk zo snel mogelijk eten
om weer verder te gaan naar de sportschool of een vergadering.
Opeens valt er van alles uit – wat een rust.
Komende week vervalt zelfs de classisvergadering…
God weet dat het niet goed is voor mensen om altijd maar door te gaan.
We lezen Exodus 20:8-11.
Dat principe van de sabbat hebben we al lang losgelaten:
we leven in een 24/7 economie.
Alles gaat altijd door – maar nu even niet.
Ergens is het best heilzaam dat alles nu op slot gaat.
Het is een soort verplichte sabbatsrust.
Allerlei afspraken worden afgezet,
en zo kom je eindelijk eens aan andere dingen toe.
Aan tijd voor elkaar, bijvoorbeeld.
Of aan bezinning: je gunt jezelf daar nooit de tijd voor,
maar nu word je gedwongen stilgezet.
Het is een fantastisch moment om je weer eens af te vragen:
waar leef ik eigenlijk voor? Ren ik mijzelf niet voorbij?
Neem ik wel genoeg tijd voor de dingen die er echt toe doen?
Die afgedwongen rust kan je ook weer bij God stilzetten:
krijgt hij de plek die hem toekomt in jouw leven?
Rust is een zegen voor mensen, maar ook voor de aarde.
In Leviticus wordt de sabbatsrust uitgebreid naar een sabbatsjaar,
een jaar waarin de aarde rust krijgt.
In de tijd van een klimaatcrisis,
is het helemaal niet zo slecht dat alles even stil ligt.
Corona zou wel eens goed kunnen uitpakken voor het milieu.
Overweging 5: wees een goede burger.
In Romeinen 13:1 staat: ‘iedereen moet het gezag van de overheid erkennen,
want er is geen gezag dat niet van God komt;
ook het huidige gezag is door God ingesteld.’
Dat zegt Paulus niet over een regering
waar partijen als CDA en ChristenUnie deel van uitmaken,
maar over het Romeinse gezag,
dat christenen het leven vaak zuur maakte.
Tóch roept Paulus op het gezag te erkennen.
Onze regering is er helemaal niet op uit
ons het leven moeilijk te maken.
Des te meer reden dus om de overheid te gehoorzamen.
De een vindt het allemaal maar flauwekul,
‘corona is gewoon een pittig griepje, dus waarom al die ophef,’
en vindt alle maatregelen dus ook zwaar overtrokken.
Paulus zegt: doe het dan toch maar.
Christen zijn betekent nu ook heel praktisch:
was je handen goed en blijf thuis als je verkouden bent.
Ook al is de kans groot dat het helemaal geen corona is,
maar de gewone griep of hooikoorts.
Ik kan wel denken: het maakt niet uit als ik besmet wordt,
maar door mij worden dan ook weer anderen besmet,
voor wie het wellicht veel gevaarlijker is.
Het is egoïsme om de overheid niet serieus te nemen.
De ander vindt juist dat de overheid niet ver genoeg gaat,
en begint voor de zekerheid maar te hamsteren.
Maar de overheid heeft heel bewust voor bepaalde maatregelen gekozen,
op basis van adviezen van deskundigen.
Geef de overheid dan ook gewoon dat vertrouwen.
En dat gehamster, waardoor schappen leegraken,
is ook een vorm van egoïsme: als ík maar genoeg heb…
De volgende, overweging 6: laat je niet leiden door angst.
Want wat is er veel angst!
En ik snap het: iedereen heeft het over corona,
niemand weet hoe het nu precies zit,
er is nog geen medicijn tegen ontwikkeld – dat is eng!
Nu is er verschil tussen terechte en onterechte angst.
Op de feiten afgaan in plaats van op spookverhalen,
dat kan geen kwaad.
Maar er is ook terechte angst: er sterven mensen aan corona.
Maar ook al ben je bang, laat je niet door die angst leiden.
We zongen uit Psalm 91.
In de bijbel staat het in die psalm zo:
‘God bevrijdt je uit het net van de vogelvanger,
en redt je van de dodelijke pest.’
Wat overigens niet betekent dat christenen immuun zijn voor corona.
Maar God is er wel bij,
en daarom hoef je je niet door angst te laten leiden.
Christenen zijn mensen van hoop.
Zélfs de dood kan ons het leven niet afpakken.
Jezus zegt het in Johannes 11:
‘Ik ben de opstanding en het leven.
Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft,
en ieder die leeft en in mij gelooft, zal nooit sterven.’
Jezus is groter dan onze grootste angsten!
In Romeinen 8 zegt Paulus net zoiets:
‘ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven,
engelen noch machten noch krachten,
heden noch toekomst, hoogte noch diepte,
of wat er ook maar in de schepping is,
ons zal kunnen scheiden van de liefde van God
die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.’
Dit leven is relatief.
Natuurlijk: het leven is mooi en de dood is afschuwelijk.
Maar als het erop aan komt is dit leven relatief.
Niet alle hoop is verloren als je sterft.
Want zelfs de dood kan je niet scheiden van Jezus,
die het Leven zelf is!
Bij God ben je veilig – hoe dan ook.
Dan de laatste overweging, nummer 7:
corona is een kans om te dienen.
Wij zijn snel geneigd corona als een bedreiging te zien,
maar kijk eens andersom:
corona is een kans om Jezus’ onderwijs in de praktijk te brengen.
Jezus zegt in Matteüs 25:
‘alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten
van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.’
Een van de dingen die Jezus daarbij noemt,
is het bezoeken van de zieken.
Dat hebben christenen zich goed in de oren geknoopt.
In het jaar 165 werd het Romeinse rijk platgelegd door een pokkenepidemie.
Net als bij de zwarte dood overlijdt meer dan een kwart van de bevolking.
Onder de doden is ook keizer Marcus Aurelius.
Wie geld had ontvluchtte de stad, daar was het niet veilig meer.
Maar christenen bleven.
Zij zorgden voor de zieken.
Dat heeft een diepe indruk achtergelaten in de Romeinse wereld.
Voor de groei van de kerk zijn zulke epidemieën een zegen geweest!
Kan dat met corona ook?
Ik denk het wel!
Je kunt je als christen inzetten voor patiënten
en voor wie uit voorzorg in quarantaine thuis zitten.
Nu zijn er in de Zaanstreek nog maar weinig direct getroffenen,
maar er zijn al heel wat indirecte slachtoffers.
Wat te denken van ouderen voor wie alle activiteiten worden geannuleerd
en zich daarom extra eenzaam voelen.
Of van ondernemers die opeens niets kunnen verdienen?
We kunnen een telefonische luisterdienst starten,
een boodschappenservice of een noodfonds.
Komende week ga ik met een groepje voorgangers
nadenken over hoe we als kerken
de samenleving kunnen dienen in de coronacrisis.
Hebben jullie ook ideeën daarbij, dan hoor ik ze graag!
Het wordt tijd om af te ronden.
Dit was een voor mij ongebruikelijke preek,
maar ik hoop dat het je helpt
om in omstandigheden van corona Gods naam groot te maken.
Laten we bidden dat God ons daarbij helpt!
(Gebed)
We zouden vandaag verder gaan met het Hebreeën-leesproject,
maar hoe dichterbij deze zondag kwam,
hoe meer ik dacht: we moeten het over corona hebben.
Hebreeën kan wel een weekje wachten.
Vooral na de pittige maatregelen die het kabinet donderdag bekend maakte,
dacht ik: dit is een unieke situatie,
en daar moeten we als christenen wat mee.
Dat de overheid kerken met meer dan 100 kerkgangers verzoekt
hun kerkdiensten een hele maand te schrappen,
is voor zover ik weet nog nooit eerder voorgekomen.
Heeft het ook eens voordeel om christen buiten de biblebelt te zijn…
Nog nooit zijn zulke drastische maatregelen genomen
om de verspreiding van een virus te voorkomen.
Dat bedoel ik niet als kritiek op die maatregelen,
maar wel om duidelijk te maken dat dit bijzondere tijden zijn.
We worden overspoeld met het laatste nieuws over corona.
Wie wil kan elk uur weer nieuwe informatie tot zich nemen.
Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je inmiddels corona-moe bent,
en snakt naar een kerkdienst waar dat hele c-woord niet valt…
Ik in ieder geval wel,
maar het is inmiddels zo groot, dat het niet meer te negeren valt.
Het nu niet over corona hebben,
voelt voor mij als m’n kop in het zand steken.
Het virus treft ook de Zaanstreek:
het coronavirus zelf slaat hier nog niet om zich heen,
maar de Zaanse samenleving wordt al wel platgelegd.
Maar wat moet je daar als christen nu mee?
Ik wil het vandaag met jullie niet hebben
over de feitjes en het laatste nieuws,
maar over hoe je als christen in die coronacrisis staat.
Ik zei al: ik heb op het laatste moment besloten
het roer voor deze preek om te gooien.
Deze preek is daarom anders dan jullie van mij gewend zijn:
we duiken vandaag niet in 1 bijbelgedeelte,
maar ik geef een aantal overwegingen
over christen-zijn en corona, waarbij uiteraard de bijbel opengaat.
De eerste overweging is deze: zie corona in perspectief.
Nederland is in rep en roer,
het lijkt wel alsof corona het enige is wat op deze wereld gebeurt.
Het gaat nergens anders meer over.
Maar er gebeuren echt nog wel andere dingen!
Zo zitten in Griekenland tienduizenden vluchtelingen
al jarenlang in een soort quarantaine.
En deze quarantaine is lang niet zo comfortabel als thuisquarantaine.
In de vluchtelingenkampen is het smerig en onveilig.
Als die vluchtelingen nog geen trauma’s hebben opgelopen tijdens hun vlucht
en de verschrikkingen van de oorlog die tot die vlucht deden besluiten,
dan lopen ze het nu wel op in de uitzichtloosheid van deze kampen.
De impact van deze gevangenschap op hun leven
is vele malen groter dan de impact van corona op ons leven.
Maar corona komt voor ons dichterbij.
Dat wringt: we steken geen poot uit naar die vluchtelingen,
we doen gewoon alsof het probleem niet bestaat,
maar nu corona eraan komt,
zijn we opeens wel bereid maatregelen te treffen.
Dat zeg ik niet om corona te bagatelliseren,
vooral uit China en Italië komen echt heftige verhalen,
dus er is alle reden om corona niet maar gewoon te laten gebeuren,
maar het laat volgens mij wel zien wat een egoïsten we zijn:
voor het leed van die vluchtelingen sluiten we gewoon onze ogen,
maar nu we zelf worden bedreigd, nemen we het opeens bloedserieus.
Dat wringt.
Dan overweging 2: corona schudt wakker.
Sommigen zien in corona Gods straf voor een losgeslagen wereld – ik niet.
Wees voorzichtig met zulke grote conclusies,
alsof jij in Gods agenda kunt kijken.
Anderen verbinden corona aan de zogeheten ‘tekenen der tijden’,
over de dingen die gebeuren voordat Jezus terugkomt.
Laten we daar de bijbel eens bij openslaan: Marcus 13:7-8 en 32-33.
Daar belanden in een behoorlijk grimmige wereld.
Voor Jezus terugkeert naar de aarde,
gebeuren de meest verschrikkelijke dingen.
Het is niet zo gek om ook grote ziekte-uitbraken daaraan te verbinden.
Alleen: Jezus bedoelt niet dat je aan dingen als ziekte, oorlog en vervolging
kunt zien hoe lang het nog duurt voordat hij terugkomt.
Nee: niemand weet dat moment, zelfs Jezus niet.
Trouwens, er zijn wel eens gevaarlijkere ziekten op de mensheid losgegaan.
100 Jaar geleden heerste de Spaanse griep –
daarbij vielen 50 miljoen slachtoffers.
Het lijkt er niet bepaald op dat corona dat gaat halen.
Of neem de zwarte dood:
in het jaar 1346 stierf een derde van alle Europeanen aan de zwarte dood.
Toch kwam Jezus niet kort daarna terug.
Naar het nieuws kijken, en dan denken:
‘dit is toch wel zo erg, nu moet Jezus wel snel terugkomen’,
zo heeft Jezus het nooit bedoeld.
Wat Jezus bedoelde:
‘als ik straks terug ben gegaan naar mijn Vader in de hemel,
dan kun je je wel eens gaan afvragen of ik er nog wel ben.
Want het is niet zo dat nu opeens alles goed wordt.
Jullie zullen oorlogen meemaken, ziekte, de dood.
Maar laat het je niet van de wijs brengen:
ik héb alle macht en ik kóm terug.
Dus wees waakzaam.’
Dat kan corona doen: ons wakker schudden.
Het gewone leventje dat zijn gangetje wel gaat,
de samenleving waar ieder zijn ding doet: het ligt even stil.
Opeens worden vragen op je afgevuurd die je nooit stelde.
Dat is een soort wake-up-call:
waar gaat jouw leven eigenlijk om?
Wat is de plek van God in jouw leven?
Waar sta jij?
Als Jezus wél terugkomt, ben jij daar dan klaar voor?
Dan overweging 3: corona leert afhankelijkheid.
Wij geloven graag dat wij wel alles kunnen,
dat we voor elk probleem een oplossing kunnen bedenken.
De gezondheidszorg heeft de laatste 100 jaar natuurlijk enorme stappen gezet,
waardoor we veel minder bedreigd worden door ziekte.
Dat is een zegen, maar de valkuil daarbij
is dat we gaan denken dat we het leven zelf in de hand hebben.
Dat we de dood kunnen uitstellen, en misschien zelfs kunnen afschaffen.
Corona drukt ons maar weer met de neus op de feiten: dat kunnen we niet.
Ook daarbij lezen we uit de bijbel: Jakobus 4:13-17.
Worden we daar even goed op onze plek gezet…
‘U bent maar damp, die heel even verschijn en dan al verdwijnt.’
Zoveel stellen wij nu ook weer niet voor.
Als wij denken dat wij het leven in de hand hebben,
er geen rekening mee houden dat je altijd iets kan overkomen,
dan bedrieg je jezelf.
Ons leven is en blijft kwetsbaar,
is en blijft volledig afhankelijk van God.
Wij kunnen ziekte en dood niet uitdrijven,
zelfs niet met al die maatregelen die nu tegen corona getroffen zijn.
Corona zet ons op onze plek:
wij weten niet hoe ons leven er morgen uitziet.
Dus laten we daar dan ook maar geen hoge toon over aanslaan.
Corona leert ons dat we afhankelijk zijn van God,
dat niet wij, maar hij de controle heeft.
Het leert ons: ‘als de Heer het wil’.
Dan overweging 4: corona zet stil.
Normaal zijn onze agenda’s boordevol:
uit je werk zo snel mogelijk eten
om weer verder te gaan naar de sportschool of een vergadering.
Opeens valt er van alles uit – wat een rust.
Komende week vervalt zelfs de classisvergadering…
God weet dat het niet goed is voor mensen om altijd maar door te gaan.
We lezen Exodus 20:8-11.
Dat principe van de sabbat hebben we al lang losgelaten:
we leven in een 24/7 economie.
Alles gaat altijd door – maar nu even niet.
Ergens is het best heilzaam dat alles nu op slot gaat.
Het is een soort verplichte sabbatsrust.
Allerlei afspraken worden afgezet,
en zo kom je eindelijk eens aan andere dingen toe.
Aan tijd voor elkaar, bijvoorbeeld.
Of aan bezinning: je gunt jezelf daar nooit de tijd voor,
maar nu word je gedwongen stilgezet.
Het is een fantastisch moment om je weer eens af te vragen:
waar leef ik eigenlijk voor? Ren ik mijzelf niet voorbij?
Neem ik wel genoeg tijd voor de dingen die er echt toe doen?
Die afgedwongen rust kan je ook weer bij God stilzetten:
krijgt hij de plek die hem toekomt in jouw leven?
Rust is een zegen voor mensen, maar ook voor de aarde.
In Leviticus wordt de sabbatsrust uitgebreid naar een sabbatsjaar,
een jaar waarin de aarde rust krijgt.
In de tijd van een klimaatcrisis,
is het helemaal niet zo slecht dat alles even stil ligt.
Corona zou wel eens goed kunnen uitpakken voor het milieu.
Overweging 5: wees een goede burger.
In Romeinen 13:1 staat: ‘iedereen moet het gezag van de overheid erkennen,
want er is geen gezag dat niet van God komt;
ook het huidige gezag is door God ingesteld.’
Dat zegt Paulus niet over een regering
waar partijen als CDA en ChristenUnie deel van uitmaken,
maar over het Romeinse gezag,
dat christenen het leven vaak zuur maakte.
Tóch roept Paulus op het gezag te erkennen.
Onze regering is er helemaal niet op uit
ons het leven moeilijk te maken.
Des te meer reden dus om de overheid te gehoorzamen.
De een vindt het allemaal maar flauwekul,
‘corona is gewoon een pittig griepje, dus waarom al die ophef,’
en vindt alle maatregelen dus ook zwaar overtrokken.
Paulus zegt: doe het dan toch maar.
Christen zijn betekent nu ook heel praktisch:
was je handen goed en blijf thuis als je verkouden bent.
Ook al is de kans groot dat het helemaal geen corona is,
maar de gewone griep of hooikoorts.
Ik kan wel denken: het maakt niet uit als ik besmet wordt,
maar door mij worden dan ook weer anderen besmet,
voor wie het wellicht veel gevaarlijker is.
Het is egoïsme om de overheid niet serieus te nemen.
De ander vindt juist dat de overheid niet ver genoeg gaat,
en begint voor de zekerheid maar te hamsteren.
Maar de overheid heeft heel bewust voor bepaalde maatregelen gekozen,
op basis van adviezen van deskundigen.
Geef de overheid dan ook gewoon dat vertrouwen.
En dat gehamster, waardoor schappen leegraken,
is ook een vorm van egoïsme: als ík maar genoeg heb…
De volgende, overweging 6: laat je niet leiden door angst.
Want wat is er veel angst!
En ik snap het: iedereen heeft het over corona,
niemand weet hoe het nu precies zit,
er is nog geen medicijn tegen ontwikkeld – dat is eng!
Nu is er verschil tussen terechte en onterechte angst.
Op de feiten afgaan in plaats van op spookverhalen,
dat kan geen kwaad.
Maar er is ook terechte angst: er sterven mensen aan corona.
Maar ook al ben je bang, laat je niet door die angst leiden.
We zongen uit Psalm 91.
In de bijbel staat het in die psalm zo:
‘God bevrijdt je uit het net van de vogelvanger,
en redt je van de dodelijke pest.’
Wat overigens niet betekent dat christenen immuun zijn voor corona.
Maar God is er wel bij,
en daarom hoef je je niet door angst te laten leiden.
Christenen zijn mensen van hoop.
Zélfs de dood kan ons het leven niet afpakken.
Jezus zegt het in Johannes 11:
‘Ik ben de opstanding en het leven.
Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft,
en ieder die leeft en in mij gelooft, zal nooit sterven.’
Jezus is groter dan onze grootste angsten!
In Romeinen 8 zegt Paulus net zoiets:
‘ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven,
engelen noch machten noch krachten,
heden noch toekomst, hoogte noch diepte,
of wat er ook maar in de schepping is,
ons zal kunnen scheiden van de liefde van God
die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.’
Dit leven is relatief.
Natuurlijk: het leven is mooi en de dood is afschuwelijk.
Maar als het erop aan komt is dit leven relatief.
Niet alle hoop is verloren als je sterft.
Want zelfs de dood kan je niet scheiden van Jezus,
die het Leven zelf is!
Bij God ben je veilig – hoe dan ook.
Dan de laatste overweging, nummer 7:
corona is een kans om te dienen.
Wij zijn snel geneigd corona als een bedreiging te zien,
maar kijk eens andersom:
corona is een kans om Jezus’ onderwijs in de praktijk te brengen.
Jezus zegt in Matteüs 25:
‘alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten
van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.’
Een van de dingen die Jezus daarbij noemt,
is het bezoeken van de zieken.
Dat hebben christenen zich goed in de oren geknoopt.
In het jaar 165 werd het Romeinse rijk platgelegd door een pokkenepidemie.
Net als bij de zwarte dood overlijdt meer dan een kwart van de bevolking.
Onder de doden is ook keizer Marcus Aurelius.
Wie geld had ontvluchtte de stad, daar was het niet veilig meer.
Maar christenen bleven.
Zij zorgden voor de zieken.
Dat heeft een diepe indruk achtergelaten in de Romeinse wereld.
Voor de groei van de kerk zijn zulke epidemieën een zegen geweest!
Kan dat met corona ook?
Ik denk het wel!
Je kunt je als christen inzetten voor patiënten
en voor wie uit voorzorg in quarantaine thuis zitten.
Nu zijn er in de Zaanstreek nog maar weinig direct getroffenen,
maar er zijn al heel wat indirecte slachtoffers.
Wat te denken van ouderen voor wie alle activiteiten worden geannuleerd
en zich daarom extra eenzaam voelen.
Of van ondernemers die opeens niets kunnen verdienen?
We kunnen een telefonische luisterdienst starten,
een boodschappenservice of een noodfonds.
Komende week ga ik met een groepje voorgangers
nadenken over hoe we als kerken
de samenleving kunnen dienen in de coronacrisis.
Hebben jullie ook ideeën daarbij, dan hoor ik ze graag!
Het wordt tijd om af te ronden.
Dit was een voor mij ongebruikelijke preek,
maar ik hoop dat het je helpt
om in omstandigheden van corona Gods naam groot te maken.
Laten we bidden dat God ons daarbij helpt!
(Gebed)